Οι τρεις Ιεράρχες.

                                             

Επίσκεψη στο μουσείο Βορρέ στην Αθήνα.

Την Κυριακή 17 Ιανουαρίου ,  παιδιά ,γονείς και εκπαιδευτικοί ,  επισκεφθήκαμε το μουσείο Βορρέ στην Αθήνα . Πρόκειται για ένα καταπληκτικό μουσείο ,με συλλογές τόσο από το χώρο της λαογραφίας , όσο και από το χώρο της σύγχρονης ελληνικής  τέχνης ,με δημιουργικό καλλιτεχνικό  εργαστήρι  ,κατάλληλα διαμορφωμένο ,ώστε να υποδέχεται ομάδες σχολικών μονάδων ,και επισκεπτών του μουσείου ,που ενδιαφέρονται να συμμετέχουν στα προγράμματα, που αυτό υλοποιεί .
Πιο συγκεκριμένα :

Το Μουσείο Βορρέ είναι ένα πολιτιστικό ίδρυμα που ιδρύθηκε το 1983 ,από το Ίωνα Βορρέ ,σπουδαίο συλλέκτη έργων τέχνης Ελλήνων ζωγράφων ,καθώς και πλήθους ελληνικών λαογραφικών εκθεμάτων , με σκοπό την ανάδειξη της ελληνικής τέχνης και του πολιτισμού, μέσα από ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, από την διοργάνωση εκθέσεων σε εσωτερικό και εξωτερικό μέχρι και την υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων για παιδιά.

Το Μουσείο το οποίο έχει έκταση μεγαλύτερη από 18 στρέμματα αποτελείται από δύο μέρη,το Μουσείο σύγχρονης ελληνικής τέχνης και το λαογραφικό Μουσείο , τα οποία μαζί καλύπτουν τουλάχιστον 2500 χρόνια ελληνικής ιστορίας. Όλο το συγκρότημα είναι διαρθρωμένο έτσι, ώστε να αναδεικνύεται με ένα μοναδικό τρόπο το ελληνικό πνεύμα. Μια από τις πιο σημαντικές και αντιπροσωπευτικές συλλογές σύγχρονης ελληνικής εκτίθεται, η οποία περιλαμβάνει μια ευρεία γκάμα γλυπτών, κατασκευών και ζωγραφικής του δεύτερου μισού του 20 ου αιώνα.

Το λαογραφικό μουσείο είναι ένα ασυνήθιστο σύμπλεγμα κτιρίων, αυλών και κήπων ή μάλλον μια επαναπροσαρμογή παραδοσιακών αρχιτεκτονικών στοιχείων ,που στεγάζει μια συλλογή από αρχαιότητες, κεραμικά, λαϊκά κειμήλια και αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν πριν από αιώνες στην καθημερινή ζωή, με τέτοιο τρόπο όμως ώστε να αναδεικνύεται η χρηστική τους αξία και η έμφυτη ομορφιά τους.

Οι κήποι άγριοι και αποτελούμενοι σχεδόν αποκλειστικά από Μεσογειακή χλωρίδα είναι ένα σημαντικό κομμάτι του Μουσείου, χαρακτηριζόμενοι από πολλούς ως οι πιο όμορφοι κήποι της Αθήνας.Οι κήποι του Μουσείου Βορρέ, μετρούν πάνω από 50 χρόνια ιστορίας και αποτελούν ένα ζωντανό μουσείο της ελληνικής φύσης με παραδοσιακά φυτά και βότανα , στους πρόποδες του Υμηττού.

Έτσι κι εμείς αποφασίσαμε , σε συνεργασία με τους γονείς ,να το επισκεφθούμε ,να γνωρίσουμε ζωγράφους ,γλύπτες και εκθέματα, που δεν γνωρίζαμε  και να θαυμάσουμε από κοντά τις ομορφιές του. Αφορμή στάθηκε τόσο το ενδιαφέρον μας για τη ζωγραφική και την τέχνη ,όσο και η ενασχόλησή μας για φέτος με πολιτιστικό πρόγραμμα, που αφορά  τους πίνακες ζωγραφικής και τα έργα τέχνης . Στόχος της επίσκεψης αυτής ήταν να δοθεί η ευκαιρία στα παιδιά να βγουν από τα όρια της τάξης, να επισκεφθούν ένα μουσείο ή μια πινακοθήκη ,ώστε να  παρατηρήσουν , να ανακαλύψουν ,να προβληματιστούν ,να κάνουν υποθέσεις ,να αναλύσουν ,να βγάλουν συμπεράσματα ,να καλλιεργήσουν την κριτική και δημιουργική τους σκέψη ,με τρόπο φυσικό , αβίαστο και διασκεδαστικό. 
Φυσικά μέρες πριν την επίσκεψη προετοιμαζόμασταν ,έτσι ώστε να είμαστε όσο καλύτερα γίνεται ενημερωμένοι για το τι θα δούμε και τι θα συναντήσουμε , ποια μουσεία και χώρους θα επισκεφθούμε 
(εκτός από το μουσείο Βορρέ επισκεφθήκαμε την ίδια μέρα  και το εργοστάσιο σοκολάτας ,όπου λεπτομέρειες θα δούμε σε επόμενη ανάρτηση ).
Πιο συγκεκριμένα μιλήσαμε για τους κανόνες που διέπουν τους χώρους των μουσείων και τους οποίους οφείλουμε να τηρούμε ,όπως δεν αγγίζουμε τα εκθέματα του μουσείου ,δεν κάνουμε φασαρία την ώρα της ξενάγησης , δεν τρέχουμε μέσα σε αυτό ,  δεν τρώμε και δεν πίνουμε  οτιδήποτε κ.α. 
Στη συνέχεια δείξαμε με τη βοήθεια του υπολογιστή  αντιπροσωπευτικές εικόνες από τους χώρους του μουσείου ,μιλήσαμε για τα έργα τέχνης που φιλοξενεί και κυρίως για τους δημιουργούς τους . Το μουσείο Βορρέ διαθέτει έργα μόνο Ελλήνων ζωγράφων  και γλυπτών . Γιάννης Τσαρούχης , Νίκος Εγγονόπουλος , Δημήτρης Μυταράς , Αλέκος Φασιανός , είναι μερικά μόνο από τα  πολλά  ονόματα των  καλλιτεχνών , που θα συναντήσει κανείς εκεί. 
Εμείς στην τάξη επεξεργαστήκαμε τα μοναχικά ανθρωπάκια του Γιάννη  Γαιτη  ,όταν γιορτάσαμε την επέτειο του Πολυτεχνείου , (  β λ. ανάρτηση για 17 Νοέμβρη). 
Επίσης διαβάσαμε κάποια βιβλία  ,είδαμε πολλούς πίνακες ζωγραφικής και γνωστές πινακοθήκες,  μέσα από αυτά  .

                                         

                                         

                                         

                                        

                                       

                                  

Ζωγραφίσαμε ένα  από τα έργα του Αλέκου Φασιανού (ο βιολιστής ) και του Δημήτρη Μυταρά  (κοπέλα με καθρέφτη ) ,που μας άρεσαν περισσότερο , μιλήσαμε για την αυτοπροσωπογραφία των δυο καλλιτεχνών και προσπαθήσαμε να μιμηθούμε τα χρώματα που χρησιμοποιούν και την τεχνοτροπία του καθενός .Μετά τα κολλήσαμε το ένα δίπλα στο άλλο και τα κάναμε καδράκι . Το έντονο μπλε χρώμα της θλίψης το συναντάμε σε πολλά έργα του Αλέκου Φασιανού . Τα παιδιά επέλεξαν έργα με απλές και λιτές γραμμές, προκειμένου να τα ζωγαφίσουν. 

Τέλος πειραματιστήκαμε λίγο με ανακυκλώσιμα υλικά ,με τη βοήθεια των οποίων προσπαθήσαμε να συνθέσουμε  μικρά έργα τέχνης ,έτσι όπως θα κάνουμε και όταν επισκεφθούμε το μουσείο Βορρέ ,στα πλαίσια του προγράμματος που υλοποιεί αυτό τον καιρό το μουσείο. 

Μετά από αυτά που είδαμε και ακούσαμε ότι θα συναντήσουμε , περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία την ημέρα που θα ταξιδεύαμε στην Αθήνα.  

Όταν φτάσαμε εκεί μας υποδέχθηκαν θερμά  οι υπεύθυνοι του μουσείου και μας καλωσόρισαν με ένα κέρασμα. 

 Στη συνέχεια ,μας οδήγησαν στο δημιουργικό  εργαστήρι ,που διαθέτει το μουσείο και αυτή την περίοδο υλοποιεί πρόγραμμα ανακυκλώσιμης τέχνης , με κεντρικό μήνυμα  '' Όταν το σκουπίδι ανακυκλώνεται γίνεται λουλούδι και έργο τέχνης '', καλώντας μικρούς και μεγάλους να μάθουν πως τίποτα δεν είναι άχρηστο ,τίποτα δεν πάει χαμένο. έτσι μας δόθηκε και η ευκαιρία να αναφερθούμε με τον καλύτερο τρόπο και στη μεγάλη σημασία της ανακύκλωσης , αν και δεν υλοποιούμε τέτοιο πρόγραμμα φέτος ,αλλά εμείς το συνδυάσαμε με το μουσείο Βορρέ και με την τέχνη . 

Το πρόγραμμα είναι 2 ωρο και περιλαμβάνει ξενάγηση στο σύνολο της συλλογής και διαδραστικό εικαστικό παιχνίδι στο Εργαστήρι του μουσείου.

Το Εργαστήρι, υλοποιεί έναν ευρύ κύκλο προγραμμάτων που αντλούν τη θεματολογία τους από τον πλούτο των συλλογών του μουσείου και τις πρακτικές των σημαντικότερων Ελλήνων καλλιτεχνών.

Προγράμματα κατάλληλα προσαρμοσμένα στις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες κάθε ομάδας, αποκωδικοποιούν τα μηνύματα,τις ιδέες και τις αναλογίες που πάντα «κουβαλά» η σύγχρονη τέχνη, μετατρέποντας το μουσείο σε ένα γόνιμο μαθησιακό περιβάλλον.

Έμπειροι ξεναγοί και εμψυχωτές, φροντίζουν κάθε επίσκεψη σχολικής ή προσχολικής ομάδας να μετατρέπεται σε πραγματική εμπειρία.

Εδώ και τρεις δεκαετίες,  το μουσείο είναι ανοιχτό στα παιδιά , τα οποία βρίσκονται στον πυρήνα των δραστηριοτήτων του μουσείου. Καθ’ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, υλοποιούνται εκπαιδευτικά προγράμματα ειδικά σχεδιασμένα να εμπνέουν, να εκπλήσσουν και να εξάπτουν τη φαντασία των παιδιών.

Εκεί η ξεναγός μας έδειξε έργα τέχνης που έχουν δημιουργηθεί από τους επισκέπτες του μουσείου και στη συνέχεια με τις υποδείξεις και την προτροπή της ,γονείς ,κυρίες ,παιδιά και φίλοι ,πιάσαμε δουλειά. ..Στη διάθεσή μας υπήρχαν υλικά και φωτοτυπίες με έργα που υπάρχουν στο μουσείο , τα οποία με την τεχνική του κολλάζ και ο καθένας με τη δική του φαντασία ,έπρεπε να διακοσμήσουμε .Το τελικό αποτέλεσμα που θα προέκυπτε θα το παίρναμε μαζί μας ,ώστε να θυμόμαστε την δράση μας αυτή στο μουσείο Βορρέ. 

                                                   

                                      

                                     

                                                                   Γονείς εν δράσει...

                                                            Πραγματικά το καταχάρηκαν .

Στη συνέχεια ,μεταβήκαμε στο χώρο της πινακοθήκης ,όπου ακολούθησε μια πολύ ωραία ξενάγηση. 

                                           

Το μπλε χρώμα της θλίψης τονίζει μια από τις ιδιαιτερότητες του ζωγράφου ,μας είπε η ξεναγός . 

 

                           Το φίδι και τα μηνύματά που μας στέλνει για την προστασία των ζώων .

                               Ο πίνακας για την μητρότητα και την οικογένεια του Διαμαντή Διαμαντόπουλου (1972) ,άφησε πολλούς άφωνους. 

Τα μοναχικά ανθρωπάκια του Γιάννη Γαίτη. 

 Έργο τέχνης με εξαρτήματα από τον πιο παλιό ηλεκτρονικό υπολογιστή ,από το οποίο ακούγεται ο ήχος από τον αφρό της θάλασσας .

                                                         Άρεσε πολύ στα παιδιά .

Καμένο δάσος.

                                                                    Ουρά ψαριού .

Όλη η  ελληνική μυθολογία σε έναν πίνακα ζωγραφικής. 

                                                                 Τα φανάρια .

 Ο πίνακας αυτός του Γιώργου Βογιατζή (1983) είναι άτιτλος. Όμως η ξεναγός μας είπε ότι κάθε φορά που περνάει κάτω από αυτόν τον πίνακα ακούει τον εθνικό μας ύμνο. Αυτό κρατάμε λοιπόν και εμείς.

 Στη συνέχεια προχωρήσαμε στις  λαογραφικές συλλογές , που ήταν αρχιτεκτονικά τοποθετημένες, μέσα σε παραδοσιακά κτίσματα.  

                                                                           Καπελιέρα. 

                                                                Βασιλικό καπέλο.

                                                                       Ξίφος

                                                           Ξυλόγλυπτα βημόθυρα . 

Ξυλόγλυπτος σταυρός .

 Το κοκοράκι είναι κτέρισμα που βρέθηκε σε τάφο μικρού αγοριού και χρονολογείται περίπου στα 3000 χρόνια. 

                                                            Παραδοσιακό τζάκι .

                                    

Τμήμα από τον εξωτερικό χώρο του μουσείου ,με περίτεχνα  γλυπτά .

                                         Οι εντυπωσιακοί κήποι με τα αγάλματα  . 

                                                                         Τα πήλινα αγγεία. 

                                                             Το παραδοσιακό πατητήρι. 

                Η λιμνούλα με τα χρυσόψαρα  που γεννήσανε , ενθουσίασε τα παιδιά 

                               Η μυλόπετρα έχει μετατραπεί σε τραπεζάκι. 

Μετά την επίσκεψη στο Μουσείο Βορρέ:
Η επίσκεψη στο υπέροχο αυτό Μουσείο μας είχε συναρπάσει,έτσι την επόμενη μέρα τα παιδιά με το που έρχονταν στη τάξη συζητούσαν για όσα είδαν και έκαναν στην χτεσινή μας εκδρομή.
Με τη βοήθεια των φωτογραφιών που προβάλαμε στην οθόνη του Η/Υ μπόρεσαν να διηγηθούν τα όσα είδαμε και κάναμε και στα παιδιά που δεν είχαν έρθει.
Μετά τα παιδιά ζήτησαν να πάρουν χρώματα και  πινέλα για να ζωγραφίσουν σαν ζωγράφοι.Στρώθηκαν με κέφι στη δουλειά και ιδού μερικές απ΄τις  δημιουργίες τους.

Ζωγραφίσαμε ακόμα τον πίνακα που στον καθένα μας ,έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση. 

Τις επόμενες μέρες διαπιστώσαμε πως  τα έργα από ανακυκλώσιμα υλικά που είχαμε δει και ειδικά το κολάζ ενός ελέφαντα από τις συσκευασίες των χυμών,είχε εντυπωσιάσει πολύ μικρούς και μεγάλους.Αλήθεια είναι, ότι μας θύμισε και τον Έλμερ ,το  παρδαλό ελεφαντάκι ,από το γνωστό παραμύθι .που έχουμε διαβάσει στην τάξη. 

 Θέλαμε πολύ να φτιάξουμε και εμείς κάτι ανάλογο,αλλά με τι;Μετά από πολύ σκέψη αποφασίσαμε να συνδυάσουμε τη δράση αυτή με το πρόγραμμα για τη σοκολάτα που τρέχει παράλληλα στο Νηπιαγωγείο μας και έτσι γεννήθηκε η ιδέα ενός σοκολατένιου ελέφαντα,δηλ. ενός κολάζ από το περιτύλιγμα της σοκολάτας! Έτσι αρχίσαμε να μαζεύουμε όλοι τα περιτυλίγματα από τις σοκολάτες που τρώγαμε στο σπίτι μας. Όσοι δηλαδή τρώγαμε ,γιατί κάποιοι  μας είπαν ότι σπάνια έτρωγαν σοκολάτες  και σωστά έπρατταν. 

Πως σας φαίνεται; Το ένα τμήμα έφτιαξε τον ελέφαντα  με φόντο το μαύρο  χρώμα και το άλλο τμήμα τον έφτιαξε με φόντο το άσπρο χρώμα, όπως η μαύρη και λευκή σοκολάτα . Εμείς ενθουσιαστήκαμε και τα παιδιά δείχνουν το έργο τους γεμάτα καμάρι!

                                          Τον ονομάσαμε  ''Έλμερ ,ο σοκολατένιος''. 

Ευχαριστούμε πάρα πολύ τους γονείς που μας έδωσαν την ευκαιρία αυτής της εμπειρίας και τους ανθρώπους του Μουσείου Βορρέ για την άψογη φιλοξενία τους!