Το ημερολόγιο του κόκκινου ήλιου.

Στο Νηπιαγωγείο μας,σε συνεργασία με τις φοιτήτριες του τρίτου έτους,  θελήσαμε να υποδεχθούμε την Άνοιξη ,μέσα από ορισμένους πίνακες του διάσημου ζωγράφου Χουάν  Μιρό ,όπου ένας ανεπανάληπτος και κατακόκκινος ήλιος δεσπόζει σε πολλά από τα έργα του.

Αφού μιλήσαμε για το εαρινό ηλιοστάσιο και συμφωνήσαμε ότι η ημέρα  τώρα την Άνοιξη , μεγαλώνει όλο και περισσότερο και άρα ο ήλιος μας φωτίζει περισσότερες ώρες , είδαμε μερικούς πίνακες του Χουάν Μιρό ,όπου ένας μεγάλος κόκκινος ήλιος πλαισιώνει αυτά τα σπουδαία έργα τέχνης.
 Αναφερθήκαμε στο βιογραφικό του Ισπανού Ζωγράφου, είδαμε βίντεο με τα έργα του και στη συνέχεια επιθυμώντας να του μοιάσουμε κι εμείς, προσπαθήσαμε να ζωγραφίσουμε όπως αυτός.
Πιο συγκεκριμένα :

Μιρό Χουάν...Miro Juan (1893-1983)

~Γνωρίζουμε αγαπημένους ζωγράφους~

  Ο Μιρό λένε..."Ζωγράφιζε σαν παιδί, αλλά γεννήθηκε παππούς"

  Το όνομα του  έχει συνδεθεί συχνά με την εικόνα ενός ναΐφ ζωγράφου, ο οποίος μάλιστα έχει κατηγορηθεί ουκ ολίγες φορές για την κραυγαλέα και επιδεικτική"ευκολία" της ζωγραφικής του. Οι μικροσκοπικές μορφές που εμφανίζονται στους πίνακες του και παραπέμπουν σε παιδικό χέρι αντιμετωπίζονται από πολλούς σαν ένα παιχνίδι. Ωστόσο, καμία ερμηνεία δεν είναι, ενδεχομένως πιο επιφανειακή από αυτή ούτε και απέχει περισσότερο από την ουσιαστική κατανόηση ενός καλλιτέχνη του δικού του διαμετρήματος!

  Με την αυθόρμητη τεχνική του, ο Μιρό αποδεικνύει σε μια κοινωνία που όσο λιγότερο δημιουργεί τόσο περισσότερο παράγει ότι, αν η παραγωγή είναι συνώνυμη της εργασίας, η δημιουργία είναι συνώνυμη του παιχνιδιού.

 Μαζί με τον Πικάσο θεωρούνται από τους πατέρες της Μοντέρνας ζωγραφικής. Εντυπωσιακά πολυδιάστατος και παραγωγικός καλλιτέχνης, υπήρξε αφηγητής μυθικών και λυρικών διηγημάτων. 

  Ένας ποιητής της εικόνας, σουρεαλιστής που το ιδίωμά του χαρακτηρίζεται απόσημεία και σύμβολα, μεταφορικά φωτισμένα και φορτισμένα που αναδύονται απ' τα βάθη του υποσυνείδητου. Τα οράματά του παιγνιώδη κι αλλόκοτα, περιλαμβάνοντας παραμορφωμένες φιγούρες ζώων κι οργανικές φόρμες, καθώς επίσης και παράξενες γεωμετρικές κατασκευές. Αυτές οι εικόνες φιλοτεχνηθήκαν με φαινομενική λεπτότητα, σ' επίπεδο κι ουδέτερο φόντο, με περιορισμένη γκάμα έντονων χρωμάτων, με έμφαση στο μπλε, κόκκινο, κίτρινο, πράσινο και μαύρο. Αργότερα πειραματίστηκε μ' άλλα υλικά και φιλοτέχνησε λιθογραφίες, οξυγραφίες, κολάζ, γλυπτά, τοιχογραφίες, κεραμικά κι υφάσματα.

  Γεννήθηκε στις 20 Απρίλη, στη Βαρκελώνη και 14 ετών φοιτά στην Εμπορική Σχολή. Κρυφά παρακολουθεί μαθήματα στη Σχολή Καλών Τεχνών.

  Το 1912 γράφεται στη Σχολή Τέχνης του Νταλί κι 6 χρόνια μετά, διοργανώνεται η πρώτη προσωπική του έκθεση στη Galleria Dalman, στη γενέτειρά του.

  Το 1921, βρίσκεται στο Παρίσι, και κάνει παρέα με τους, Αντρέ Μπρετόν, Έρνεστ Χεμινγουαίη και Χένρι Μίλερ. Η Gallerie Licorne διοργανώνει προσωπική του έκθεση.

  Το 1929 παντρεύεται τη Πιλάρ Χουνκόσα, με την οποία αποκτά μια κόρη, τη Ντολόρες και 3 χρόνια μετά, επιστρέφει στη Βαρκελώνη. Ασχολείται με τη σκηνογραφία και σχεδιάζει τα κοστούμια για τα Ρώσικα Μπαλέτα Ντιαγκίλεφ. Με το ξέσπασμα του Εμφυλίου, το 1936, επιστρέφει στο Παρίσι με την οικογένειά του.

  Το 1941, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Νέας Υόρκης, διοργανώνει αναδρομική του έκθεση. Την επόμενη χρονιά, επιστρέφει για εγκατάσταση, στο πατρικό του.

  Το 1955 σταματά να ζωγραφίζει κι ασχολείται με τις Γραφικές Τέχνες και τα Κεραμικά. Τον επόμενο χρόνο, μετακομίζει στη Πάλμα της Μαγιόρ. Ξαναρχίζει να ζωγραφίζει και τέσσερα χρόνια μετά, εκθέτει στην Αμερική και την Ιαπωνία.

 Το 1975 ιδρύει το Ίδρυμα Χουάν Μιρό Κέντρο Σπουδών Σύγχρονης Τέχνης.

  Το 1983, ανήμερα Χριστούγεννα, πεθαίνει στο ατελιέ του στη Πάλμα της Μαγιόρκα, σε ηλικία 90 ετών.

  Ο Μιρό ήταν κλειστός άνθρωπος, χαμηλών τόνων.  Τα έκανε όλα με πρόγραμμα, τον ενδιέφερε μόνο να είναι υγιής ώστε να δουλεύει συνεχώς... 

http://youtu.be/yDWPOkrJ0B8

 http://youtu.be/kJk9CRchUmo

Μεγαλύτερη εντύπωση μας έκαναν οι πίνακες με τις ανάποδες φιγούρες , το πράσινο σποράκι, το πέταγμα του πουλιού στο φεγγαρόφωτο, ο κήπος και ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, τους οποίους αποφασίσαμε και να ζωγραφίσουμε ,βάζοντας τόσο στο κέντρο όσο και σε κάθε πίνακα ξεχωριστά τον μεγάλο κόκκινο ήλιο. 

Τον ήλιο στο κέντρο του χαρτιού τον στολίσαμε με τρήμα κόκκινης κιμωλίας που εμείς οι ίδιοι τρίψαμε. 

Αυτοί  είναι οι πίνακες που επιλέξαμε : 

Εμείς ωστόσο τους ζωγραφίσαμε κάπως έτσι: 

 Η φίλη μας εδώ ήθελε να τα κάνει όλα ανάποδα ,όπως και ο ζωγράφος μας , που πολλές φορές ζωγράφιζε αλλόκοτα.

                                       

                                        

Καλώς μας ήρθες Άνοιξη ....