Μια φορά γειτόνευαν η ελιά και το καλάμι. Η ελιά ήταν ένα μεγάλο και δυνατό δέντρο, με πολλά κλαδιά, που κρατούσαν τα φύλλα τους όλη τη χρονιά και κάθε δυο χρόνια, έγερναν από το βάρος του καρπού.
Το καλάμι πάλι ήτανε ψηλόλιγνο με καταπράσινα στενόμακρα φύλλα, με ωραιότατα παράξενα λουλούδια που έμοιαζαν με τσαμπιά κι είχανε τα σχήμα του αδραχτιού.
Η ελιά καυχιόταν ολοένα:
-Τι είσαι συ. μπροστά μου; έλεγε στο καλάμι Εγώ είμαι ένα δέντρο μεγάλο. δυνατό, ευλογημένο. Οι άνθρωποι με λατρεύουν γιατί τους δίνω τις ελιές και το λάδι μου, τους δίνω ξερόκλαδα για να ζεσταίνονται , τους δίνω ξύλα για να φτιάχνουν ακριβά έπιπλα. Είμαι μεγάλη , ψηλή, γερή και συ είσαι ένα αδύναμο πραγματάκι , που λυγίζεις μπροστά σ' όλους τους ανέμους και τους προσκυνάς. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς έχεις την τόλμη να φυτρώνεις πλάι μου.
Το καημένο το καλάμι , που ήταν από φυσικού του ντροπαλό, τ άκουγε όλα αυτά και δεν έλεγε τίποτα κι ούτε και θύμωνε , γιατί αυτό δεν είχε να καυχηθεί για τίποτα.
'Ήρθε ένας χειμώνας όμως βαρύς κι άρχισε να φυσάει ένας αέρας δαιμονισμένος. που χτυπούσε με μανία την ελιά ώσπου στο τέλος, την ξερίζωσε. Το καλάμι, με το πρώτο φύσημα του ανέμου, έγειρε, λυγερό όπως ήτανε, προς το νερό κι έτσι ο άνεμος περνούσε από πάνω του χωρίς να το πειράξει. Κι όταν η καταιγίδα σταμάτησε κι ο άνεμος έπαψε να φυσάει, η ελιά απόμεινε πεσμένη στο χώμα και το καλάμι σηκώθηκε πάλι όρθιο και λυγερό, όπως και πριν. Βλέπετε, το καλάμι ήξερε να υποχωρεί εκεί που ένιωθε ότι δεν είχε δύναμη ν' αντισταθεί, ενώ η ελιά πλήρωσε με τη ζωή της την υπερηφάνειά της.
Εμείς θέλαμε όμως να δώσουμε ένα ευχάριστο τέλος σ αυτήν την ιστορία και έτσι αποφασίσαμε να μην αφήσουμε την ελιά κάτω στο έδαφος και στις λάσπες τραυματισμένη και κινδυνεύοντας να πεθάνει , αλλά χάρη στη μεγαλοψυχία του καλαμιού και την έγκαιρη παρέμβασή του,να σωθεί και να ξανασταθεί και πάλι όρθια. Έτσι ,το καλάμι σκέφτηκε να παρακαλέσει τον γεωργό και ιδιοκτήτη του χωραφιού να ξ αναφυτέψει γρήγορα την ξεριζωμένη ελιά που ήταν πεσμένη κάτω ,και να την περιποιηθεί ,ώστε να γίνει πάλι καλά και να συνεχίσει να βρίσκεται δίπλα του. Έτσι και έγινε. Μετά από λίγο καιρό ,η ελιά μετανιωμένη πια για τα λάθη της ,ζήτησε συγνώμη από το καλάμι και έζησαν εκεί για πολλά χρόνια φίλοι αγαπημένοι και μονοιασμένοι...

Μεταξύ των άλλων ,με αυτό το παραμύθι προσεγγίσαμε φέτος την θεματική ενότητα της ελιάς , θέλοντας να την συνδυάσουμε και με το πρόγραμμα αγωγής υγείας που υλοποιείται στο Νηπιαγωγείο για τα συναισθήματα .Η υπερηφάνεια ,ο εγωισμός , η φιλαυτία και ο κομπασμός ,είναι αρνητικά συναισθήματα και παράδειγμα προς αποφυγήν ,ενώ αντίθετα η υπομονή, η καρτερικότητα , η καλοσύνη και ο σεβασμός ,είναι θετικά στοιχεία , αρετές και παράδειγμα προς μίμηση για τους ανθρώπους.

Το παραπάνω παραμύθι ,αφού καταλάβαμε τα ηθικά του διδάγματα ,το αντιπαραθέσαμε στη συνέχεια και με την ιστορία του εγωιστή γίγαντα που μας παρουσίασε μάλιστα και το κουκλοθέατρο Λαμίας στο χώρο του σχολείου μας .

Ο Εγωιστής γίγαντας– Όσκαρ Γουάιλντ

Μετά το σχολείο, τα παιδιά παίζουν μέσα σε έναν πανέμορφο κήπο γεμάτο πρωτόγνωρα λουλούδια και πουλιά που «χορεύουν» ολόγυρα. Ύστερα από το μάθημα, νιώθουν εκεί να ανοίγουν οι ορίζοντές τους. Όμως, ο κήπος δεν τους ανήκει. Κάποια στιγμή επιστρέφει ο ιδιοκτήτης, ο απειλητικός, βλοσυρός, ακοινώνητος γίγαντας. Τα διώχνει αμέσως. Θέλει την ησυχία του. Ο κήπος ερημώνει και μαραζώνει αμέσως-σάμπως δεν έχει και εκείνος «ψυχή»; Τα πουλιά αποδημούν, έρχεται παγωνιά, χιόνι, βοριάς. Ο γίγαντας δεν μπορεί να καταλάβει γιατί μόνο στον δικό του κήπο έφυγε η άνοιξη και εγκαταστάθηκε το γκρίζo. Ο πανέμορφος του κήπος μεταβάλλεται σ’ ένα απέραντο χειμωνιάτικο, παγωμένο τοπίο. Άραγε, το γέλιο ενός παιδιού, θα μπορέσει να λιώσει την παγωμένη καρδιά ενός ΕΓΩΙΣΤΗ ΓΙΓΑΝΤΑ;

«Η αγάπη τρέφεται από τη φαντασία, χάρη στην οποία γινόμαστε σοφότεροι απ’ ό,τι γνωρίζουμε, καλύτεροι από ό,τι αισθανόμαστε, ευγενέστεροι από ό,τι είμαστε, χάρη στην οποία μπορούμε να δούμε τον κόσμο ως όλον, χάρη στην οποία, και μόνο χάρη σ΄ αυτήν, μπορούμε να καταλάβουμε τους άλλους στις πραγματικές και στις ιδεώδεις σχέσεις τους.»

Όσκαρ Ουάιλντ