Επίσκεψη στο εργοστάσιο σοκολάτας.

Μετά το μουσείο Βορρέ  ,επισκεφθήκαμε την ίδια μέρα και το εργοστάσιο σοκολάτας , το πρώτο θεματικό πάρκο σοκολάτας στην Ελλάδα .
Έτσι μεταβήκαμε στο Μαρούσι ,για να ακολουθήσει ξενάγηση στις εγκαταστάσεις αυτού του εργαστασίου , που με ανυπομονησία περιμέναμε  να δούμε και από κοντά ,μετά τα όσα είπαμε ότι θα συναντήσουμε  σε αυτό και μέσα  στην τάξη .

Μπαίνοντας στην είσοδο του εργοστασίου ,μια ΄΄Ανζέκα '',μας κέρασε το πρώτο σοκολατάκι και μια άλλη μας μίλησε για την ιστορία του κακάο ,μας έδειξε τον αληθινό σπόρο του κακαόδεντρου ,όπου τα παιδιά τον έπιασαν στα χέρια τους .

Στη συνέχεια μπήκαμε στην ΄΄καλύβα ''των Ανζέκων ,όπου ο ''κακαοεξερευνητής '' ,μας μίλησε για την ιστορία του κακάο και για το ταξίδι του ,από τη χώρα των Ατζέκων  του Μεξικού προς την Ευρώπη .
                                                 

Μια ζούγκλα μας περίμενε στη συνέχεια , αυτή του Αμαζονίου , την οποία διασχίσαμε κατενθουσιασμένοι.

Όταν βγήκαμε από εκεί , είδαμε το πείραμα με τη σοκολάτα και στη συνέχεια τη γραμμή παραγωγής της .

                                              

Πιο κάτω έπρεπε να δούμε ένα μάθημα γευσιγνωσίας ,όπου δοκιμάσαμε  και ρόφημα σοκολάτας  .

                                    
                                    
Λίγο πιο πέρα μας περίμενε ένας λαβύρινθος ,ο οποίος οδηγούσε στον ξακουστό καταρράκτη  από σοκολάτα ,που μας άφησε άφωνους.

Τέλος μια ακόμα έκπληξη με μουσική ,χορό και τραγούδι , διασκέδασε μικρούς και μεγάλους.

Η παραπάνω επίσκεψη στο εργοστάσιο σοκολάτας ,μας έμεινε αξέχαστη .

Να και οι εντυπώσεις μας από αυτή ,όταν γυρίσαμε στην τάξη :

Επειδή τα παιδιά συζητούσαν συχνά για την επίσκεψη αυτή ,αποφασίσαμε να κάνουμε και κάτι ακόμα . Θελήσαμε να μεταμορφωθούμε σε Ανζέκους και να κάνουμε μια γιορτή σοκολάτας ,όπου θα αναβιώναμε τα ήθη και τα έθιμα αυτής της φυλής , φορώντας τα καπέλα τους ,τα περιδέραια  και τα κολιέ ,που φέρνουν καλή τύχη κατά τους Ανζέκους , τα οποία φτιάξαμε   και στολίσαμε με διάφορα  σχέδια και φτερά  μόνοι μας στην τάξη .Οι στολές έγιναν  με πλαστικές σακούλες σκουπιδιών , σε πράσινο και μωβ χρώμα και κρόσσια ,που κατασκευάστηκαν με το ίδιο υλικό.  Τα παιδιά  ζωγράφισαν ,έκοψαν  και κόλλησαν πάνω στις στολές τους ,διάφορα  μοτίβα . Στη συνέχεια  ζωγράφισαν τα στέμματα του αρχηγού ή μάγου των Ανζέκων ,του βασιλιά και της βασίλισσας  .Στη γιορτή θα  συμμετείχαν και τα δυο τμήματα . Ο ενθουσιασμός μεγάλος και η προετοιμασία πυρετώδης.

   

Έτσι ,όταν είμαστε έτοιμοι,στις 27 /01/16 ,πραγματοποιήθηκε η μεγάλη γιορτή. Φορέσαμε όλοι τις στολές μας και  μεταβήκαμε στους Ανζέκους  του διπλανού χωριού ,δηλαδή του κλασσικού τμήματος , για να γιορτάσουμε μαζί . Η υποδοχή ήταν θερμή ,από τον Μοντεζούμα ,τον αρχηγό τους ,που μας υποδέχθηκε στο παλάτι του  . Καλωσορίζει τον αρχηγό του διπλανού χωριού και τους επισκέπτες ,ενώ  υπόσχεται ένα κέρασμα από ζεστό ρόφημα σοκολάτας ,το θεϊκό '' ξοκοάτλ'' , όπως το αποκαλούσαν οι ινδιάνοι ,και που σύμφωνα με την παράδοσή τους ,ο αρχηγός τους έπρεπε να πίνει 60 φλιτζάνια την ημέρα.  Ο αρχηγός από το διπλανό χωριό ,τον ευχαριστεί για την πρόσκληση κι τονίζει τη μεγάλη αξία της φιλίας , της συναδέλφωσης και της συμφιλίωσης ανάμεσά τους.   Δημιουργήσαμε έναν μεγάλο κύκλο, όπου τα παιδιά κάθονται σταυροπόδι.

                                     

Στο μεταξύ οι βοηθοί -κυρίες ετοιμάζουν το ζεστό ρόφημα κακάο  και το σερβίρουν σε όλους τους εκλεκτούς παρευρισκόμενους.

Όλοι σηκώνουν ψηλά τα ποτήρια τους και εύχονται να έχουν πάντα  υγεία ,ειρήνη και καλές σοδειές.

Αφού ήπιαν το κακάο τους και απέκτησαν δύναμη και ενέργεια ,σειρά είχε τώρα ένας χορός και ένα γλέντι  υπό τους ήχους παραδοσιακής  ινδιάνικης μουσικής .

Στο τέλος  καθίσαμε για λίγο να ξεκουραστούμε και δεν  ξεχάσαμε να διηγηθούμε  τον ινδιάνικο  μύθο με τα πουλιά και το ουράνιο τόξο .

Πριν πολλά πολλά χρόνια πριν ακόμα ζήσουν οι άνθρωποι στη γη τα δάση ήταν γεμάτα από κάθε είδους πουλιά που ζούσαν πολύ ήρεμα και ειρηνικά μεταξύ τους. Όμως όλα τα πουλιά ήταν ίδια χωρίς χρώματα και χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Και εάν δεν υπήρχαν τα πολύχρωμα φυτά και οι πεταλούδες το δάσος θα ήταν πολύ γκρίζο και μελαγχολικό. Τα πουλιά προσπαθούσαν συνεχώς να αποκτήσουν έστω και λίγο χρώμα ή λίγη λάμψη μα δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν. Προσπαθούσαν ακόμα και να βάψουν τα πούπουλα τους με τους χρωματιστούς καρπούς αλλά δεν διαρκούσε το χρώμα για πολύ. Αισθανόντουσαν πολύ μεγάλη πίκρα και ντροπή και τις περισσότερες φορές καθόντουσαν στα δέντρα και θαύμαζαν την ομορφιά των λουλουδιών, των φυτών και του ουράνιου τόξου! Κάθε φορά που έβλεπαν τις πεταλούδες ή τα έντονα πορτοκάλια στεναχωριόντουσαν όλο και πιο πολύ χωρίς να ξέρουν γιατί ήταν τόσο άτυχα. Γιατί η φύση τους έδωσε μόνο το καφέ και το γκρι χρώμα.

Κάθε απόγευμα μετά τη βροχή στο δάσος ερχόταν το πολύχρωμο ουράνιο τόξο το οποίο το αγαπούσαν πολύ τα πουλιά κια το θαύμαζαν για τα υπέροχα χρώματά του! Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελαν κι αυτά πάρα πολύ να έιναι σαν κι αυτό!Το ουράνιο τόξο ήταν πιο λαμπερό ακόμα και από τα λουλούδια και στόλιζε με τα υπέροχα χρώματά του τον ουρανό! Κάθε φορά λοιπόν εύχονταν να γίνουν κάποια στιγμή λαμπερά και χρωματιστά σαν και αυτό!

Μια συνηθισμένη μέρα λοιπόν μόλις εξαφανίστηκαν τα σύννεφα κι εμφανίστηκε το ουράνιο τόξο συνέβη κάτι περίεργο. Κάτι φαινόταν να γίνεται λάθος. Ξαφνικά το ουράνιο τόξο άρχισε να σκουραίνει και να χάνει τη λάμψη και το χρώμα του. Τα πουλιά του δάσους δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους! Τι είχε συμβεί άραγε;

Τα πουλιά άρχισαν ρωτούν όλα τα ζώα και τα φυτά του δάσους για το τι είχε γίνει αλλά κανένα δεν ήξερε. Πίστευαν ότι την επόμενη ημέρα όλα θα ήταν όπως πριν αλλά μάτααι. το Ουράνιο τόξο είχε παραμείνει σκοτεινό. Ξαφνικά εκεί στο δάσος ανάμεσα στα σύννεφα σχηματίστηκε ένα χρυσό φως που προσγειώθηκε κοντά τους. Ήταν ο χρυσός φοίνικας ένα ουράνιο πουλί που έφτασε στο δάσος για να ζητήσει από τα πουλιά να το βοηθήσουν να σώσουν το ουράνιο τόξο.

Τους είπε ότι ένα τεράστιο σμήνος από σκόρους είχε επιτεθεί στο ουράνιο τόξο και το κατασπάραζε και ότι μόνο με τη βοήθεια των πουλιών μπορούσε να σωθεί. “ Είναι η μόνη μας ελπίδα να σταματήσουμε τους σκόρους! Τι λέτε θα με βοηθήσετε; Όσοι από σας έχετε το θάρρος να πολεμήσετε, ακολουθείστε με!” τους φώναξε.

Υπήρχαν κάποια πολύ θαρραλέα πουλιά που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν και να ακολουθήσουν  τον Φοίνικα. Προς μεγάλη τους απογοήτευση κάποια άλλα πουλιά φοβήθηκαν και δεν τους ακολούθησαν.
Τα γενναία πουλιά πέταξαν μακριά κοντά στο ουράνιο τόξο και είδαν τους σκόρους να το τρώνε και να γεμίζουν στο ουράνιο τόξο τρύπες. Τα πουλιά επιτέθηκαν κι έπειτα από μια μάχη με τους σκόρους βγήκαν νικητές! Έτσι το ουράνιο τόξο κατάφερε να επανέλθει και να γίνει ξανά όπως πριν! Τα πουλιά άρχισαν να πηγαίνουν κοντά του και τότε συνέβη κάτι μαγικό! Κάθε πουλί που περνούσε από το ουράνιο τόξο χρωματιζόταν από αυτό και τα φτερά τους γινόντουσαν λαμπερά! Έμοιαζαν τώρα σαν πολύχρωμες πεταλούδες! Το όνειρο των πουλιών έγινε επιτέλους πραγματικότητα! Είχαν γεμίσει με διάφορα όμορφα χρώματα σαν του ουράνιου τόξου!

Όταν γύρισαν στο δάσος παρόλο που ήταν κουρασμένα από τη μάχη τους, ήταν πιο ευτυχισμένα από ποτέ! Τα πουλιά που έμειναν πίσω και δεν πήγαν να βοηθήσουν το ουράνιο τόξο είχαν μείνει γκρι και καφέ χωρίς κανένα άλλο χρώμα. Μόλις αντίκρισαν τα λαμπερά χρωματιστά φτερά των φίλων τους κατάλαβαν ότι έπρεπε να τους είχαν βοηθήσει σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή.
Γι’ αυτό μέχρι και σήμερα βλέπουμε να υπάρχουν πουλιά χρωματιστά και φανταχτερά αλλά και μουντά άχρωμα πουλιά χωρίς κανένα λαμπερό σχέδιο.

Η γιορτή ήταν υπέροχη  και τα παιδιά -Αζτέκοι , αποχώρησαν ευχαριστημένα , αφού πρώτα έμαθαν πολλά πράγματα για τον πολιτισμό των Αζτέκων.  Οι περισσότεροι μάλιστα ζήτησαν να επαναληφθεί η γιορτή.