'' Ταξίδι στη χώρα των νηπίων '': Η αμυγδαλιά .

Ο μύθος της Αμυγδαλιάς και της άνοιξης

Ήταν κάποτε στη Θράκη, μια πανέμορφη πριγκίπισσα, η Φυλλίς, η οποία ερωτεύτηκε το γιο του Θησέα, τον Δημοφώντα. Οι δύο νέοι γνωρίστηκαν όταν το καράβι του νεαρού Αθηναίου Δημοφώντα επέστρεφε από την Τροία.

Παντρεύτηκαν αλλά μετά από λίγο καιρό ο νεαρός Αθηναίος νοστάλγησε την πατρίδα του και η ερωτευμένη πριγκίπισσα μην αντέχοντας να τον βλέπει στεναχωρημένο, τον άφησε να γυρίσει πίσω και αν την αγαπούσε πραγματικά θα ξαναγύριζε και τότε θα ήταν πραγματικά και ειλικρινά δικός της.

Έτσι κι έγινε, και η ερωτευμένη Φυλλίς έμεινε μόνη να περιμένει τον εκλεκτό της για χρόνια ώσπου μαράζωσε και πέθανε από τη θλίψη της.Όμως οι θεοί που ήξεραν την ιστορία της την μεταμόρφωσαν σε δέντρο για να μπορεί να περιμένει για περισσότερα χρόνια τον αγαπημένο της.Έτσι η ερωτευμένη γυναίκα δεν πέθανε αλλά έγινε το δέντρο, που έμελλε να γίνει σύμβολο της ελπίδας : η Αμυγδαλιά.

Κάποτε με τα χιόνια του Γενάρη γύρισε ο γιος του Θησέα. Σαν έμαθε τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του πήγε, αγκάλιασε το δέντρο και αυτό άρχισε να βγάζει τρυφερά φύλλα και άνθη. Η ψυχή της βασιλοπούλας ένιωσε χαρά με το γυρισμό του Δημοφώντα μα δεν ξαναπήρε την ανθρώπινη μορφή της. Έμεινε δέντρο και κάθε χρόνο το Γενάρη, στολίζεται με κάτασπρα λουλούδια.

Έτσι η αμυγδαλιά, έγινε σύμβολο της ελπίδας, δείχνοντας ότι η αγάπη δεν μπορεί να νικηθεί από το θάνατο.

Λαογραφική ιστορία της αμυγδαλιάς

Η Αμυγδαλιά ήταν ένα νέο, πανέμορφο, ροδαλό κορίτσι. Η μητέρα της την αγαπούσε πολύ, φοβόταν όμως τις κρύες μέρες του χειμώνα να την αφήσει να βγει έξω για να μην κρυώσει. Γι' αυτό το χειμώνα την κλείδωνε στο δωμάτιό της. Μια μέρα όμως ο Βοριάς πέρασε έξω από το παράθυρό της, την είδε και την ερωτεύτηκε.

Πώς όμως θα ερωτεύονταν και αυτή το Βοριά; Τριγυρνούσε θλιμμένος έξω από το παράθυρό της. Ώσπου μια νύχτα σκέφτηκε να μεταμορφωθεί σε πρίγκηπα. Ο Βοριάς παρουσιάστηκε στην Αμυγδαλιά σαν όμορφος νεαρός άντρας και της ζήτησε αμέσως να παντρευτούν. Εκείνη μόλις τον αντίκρισε τον ερωτεύτηκε και δέχτηκε την πρότασή του.

Μια μέρα λοιπόν, που έλειπε η μητέρα της από το παλάτι, βγήκε έξω τρέχοντας και αγκάλιασε το Βοριά. Δεν άντεξε την παγωνιά και απ' το κρύο του ξεψύχησε. Από τότε ντύνεται νυφούλα και δέχεται το άγγιγμα του αγαπημένου της Βοριά κάθε χειμώνα.

Η αμυγδαλιά ανθίζει νωρίτερα από όλα τα δέντρα, μέσα στον Ιανουάριο ή Φεβρουάριο.

Παλιότερα θεωρούσαν πως αν η αμυγδαλιά ανθίσει τον Ιανουάριο ο χειμώνας θα συνεχιστεί βαρύς και με χιόνι και κρύο.

Αυτόν τον πολύ γνωστό μύθο , διάβασα αρχικά στα παιδιά ,προκειμένου να μιλήσουμε και φέτος για την αμυγδαλιά.
Οι μέρες περνάνε τόσο γρήγορα που κάποιες φορές ,δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε για κάθε θεματική ενότητα πολλές δραστηριότητες ,που να καλύπτουν όλα τα γνωστικά πεδία .Λόγο όμως της ενασχόλησής μας με τα έργα τέχνης ,η οποία φέτος γίνεται διαθεματικά ,δεν μπορούσα να μην αναφερθώ και στην αμυγδαλιά και να σταθώ περισσότερο στο εικαστικό κομμάτι και στη δημιουργική έκφραση των μαθητών.
Έτσι είδαμε και πάλι πίνακες γνωστών καλλιτεχνών , με θέμα την αμυγδαλιά ,όπου περισσότερο μας άρεσαν οι παρακάτω :

Ανθισμένη αμυγδαλιά του Βίνσεντ Βαν Γκογκ.

Μαζεύοντας ανθούς αμυγδαλιάς. Τζον Γουίλιαμ Γουοτερχάουζ .

Στη συνέχεια ζωγραφίσαμε κι εμείς αμυγδαλιές :

Μια ομαδική εργασία αμέσως μετά ,με το θέμα αυτό ,ήταν η προσπάθειά μας να φτιάξουμε κορμούς αμυγδαλιάς ,φυσώντας την τέμπερα ο καθένας με το δικό του καλαμάκι και διασκορπίζοντάς την στο χαρτί. Είναι μια άλλη τεχνική ,που πολλές φορές συνηθίζεται στο Νηπιαγωγείο. Η αλήθεια είναι ότι κάποιοι δυσκολεύτηκαν να το κάνουν και σταμάτησαν γρήγορα,ενώ κάποιοι άλλοι φυσούσαν με πείσμα και ''έσπρωχναν'' το χρώμα προς κάθε κατεύθυνση. Στο τέλος βέβαια δήλωσαν λίγο κουρασμένοι ,αλλά το αποτέλεσμα τους έδωσε χαρά.